Aleksandar Sinčuk je počeo intenzivno da nastupa širom Rusije i u inostranstvu još kao student Centralne muzičke škole. Tokom studija na Moskovskom konzervtaorijumu pod mentorstvom Valerija Pjasetskog, Sinčuk je postao laureat mnogih prestižnih pijanističkih konkursa. Između ostalih, ističu se Prva nagrada na Međunarodnom konkursu Rahmanjinov u Moskvi i Zlatna medalja na Međunarodnom konkursu Vladimir Horovic u Kijevu.
Posle uspeha na IV Međunarodnom konkursu Rahmanjinov, Aleksandar Sinčuk uspešno debituje u Karnegi Holu 2009. godine. Danas se njegovi nastupi održavaju u značajnim koncertnim dvoranama širom Rusije, kao što su Velika sala Moskovskog konzervatorijuma, Dvorana Međunarodnog doma muzike Svetlanov u Moskvi, Koncertna sala Marijinskog teatra. U instranstvu Aleksandar Sinčuk nastupa širom Evrope, SAD, Portoriku, Turskoj, Kini i Južnoj Koreji.
Aleksandar Sinčuk je gost brojnih festivala klasične muzike kao što su Međunarodni festival ”Lica savremenog pijanizma” u Sankt Peterburgu, Ohridsko leto, BEMUS, Moskovski muzički festival mladih, Piano Follies u Francuskoj, Kineski međunarodni pijanistički festival, Muzički festival u Bratislavi, Evropski muzički festival u Bugarskoj itd. Februara 2017. godine učestvovao je na ceremoniji zatvaranja III Zimskih svetskih vojnih igara u Sočiju.
Pijanista Aleksandar Sinčuk sarađuje sa brojnim ruskim i međunarodnim simfonisjkim orkestrima, uključujući Orkestar Marijinski, Nacionalni filharmonijski orkestar Rusije, Simfonijski orkestar Moskve „Ruska filaharmonija“, Brandenburški državni orkestar iz Frankfurta, Sofijska nacionalna filharmonija, a nastupa sa proslavljenim dirigentima kao što su Vladimir Spivakov, Dmitrij Jurovski, Valerij Gergijev, Vjačeslav Ređa, Đorđe Pavlović, Dmitrij Vasilijev, Feliks Korobov, Fabio Mastranđelo, Nikolaj Đađura, Aleksej Kornijenko, Anatolij Levin, Valerij Poljanski, Maksim Eškenazi, Uroš Lajovic, Hovard Grifits itd.
Od 2014. godine Aleksandar Sinčuk se bavi pedagoškim radom. Godine 2015/2016. radio je kao asistent na Državnom moskovskom konzervatorijumu Čajkovski. Redovno održava majstorske kurseve u Evropi, Americi i Aziji.
Solistički album Aleksandra Sinčuka koji sadrži remek dela ruskih kompozitora Čajkovskog, Skrjabina i Rahmanjinova snimljen je u Velikoj sali Moskovskog konzervatorijuma, a izdao ga je Classical Records 2014. godine.
Libor Novaček je rođen u Pragu, Češka Republika, a prve studije su mu bile na Konzervatorijumu u Teplicama. Godine 1998. dobio je punu stipendiju na Guildhall School of Music&Drama u Londonu, gde je diplomirao (Mmus) sa stipendijom. Studirao je kod profesorke Džoan Havil i učestvovao na majstorskim kursevima kod Lazara Bermana, Mareja Perahije, Džona Perija, Žana Eflama Bavuzeta, Dmitrija Baškirova, Dominika Merleta, Leona Flajšera i drugih. Tokom studija u Londonu osvojio je brojne nacionalne i međunarodne nagrade i bio je dobitnik nekoliko velikih stipendija.
Međunarodno je priznat po svojim interpretacijama Lista, Bramsa i Janačeka, za izvođenja Libora Novačeka se kaže da poseduju „izuzetan poetski zanos i unutrašnju unutrašnjost“, a za njegove snimke (Landor Records, UK) se kaže da su „postavili nova merila“ i nude „neverovatno lepe i narativne predstave'.
Četiri CD-a do danas su dobila izvanredne kritike u štampi za klasičnu muziku: Listove godine hodočašća – Italija i Mefisto valcer, bili su izbor urednika u časopisu Gramophone i nagrađeni 'Diplome d'Honneur' od strane Listovog društva u Budimpešti. Njegov snimak Bramsove muzike označio ga je kao „umetnika vizije i fenomenalne kontrole zvuka, koji nudi čitanje blistave osetljivosti“. Bio je visoko hvaljen u Guardijanu, Gramophone and International Record Reviji i izabran je za 'Instrumental Choice' magazina BBC u avgustu 2008. Liborov najnoviji CD sa Listovim delima (Annees de Pelerinage - Suisse i Consolations) dobio je najveće priznanje kritike, uključujući 5 zvezdica u Gardijanu, International Record Reviev, Gramophone i Pianonevs.
Libor je tražen kao recitalista i kamerni muzičar i jedan od osnivača Praškog klavirskog trija. Takođe drži masterklasove. Njegovi nastupi su ga odveli na velike međunarodne koncertne scene (Barbican Centre, Roial Festival Hall, Vigmore Hall, Cadogan Hall u Londonu, Rudolfinum u Pragu, Hamburger Musikhalle, Teatro Colon u Buenos Airesu, Kennedi Center u Vašingtonu) i nastupao je na turnejama i na festivalima širom SAD, Argentine, Brazila, Južne Afrike, Indije, Španije, Nemačke, Italije, Francuske, Češke i dr.
Trenutno, Libor je profesor klavira na Universitat fur Univerzitet za muziku i scenske umetnosti u Gracu u Austriji, a takođe je profesor klavira i kamerne muzike na Praškom konzervatorijumu.
Olga Cinkoburova je rođena u Moldaviji (Kišinjev). Klavir je diplomirala na Ruskoj akademiji muzike "Gnjesinih" u Moskvi, u klasi prof. A. Berngardta, a kamernu muziku u klasi prof. B. Tohne i L. Iljukine. Na istoj akademiji završava i postdiplomske studije. Usavršava se kod poznatih pedagoga Moskovskog konzervatorija "Čajkovski" V. Meržanova, B. Bondurianskog i V. Samoljotova. Od 1974. radi na Akademiji u Kišinjevu, kao profesor klavira i kamerne muzike, u zvanju docenta, te vodi postdiplomske studije na katedri za kamernu muziku. Radi i kao mentor muzičke akademije pri specijalnim muzičkim školama i stalni je član komisije za nostrifikaciju diploma pri Ministarstvu kulture u Moldaviji.
Od 1998. živi u Hrvatskoj, a hrvatsko državljanstvo je dobila 2004. Isprva radi na umetničkoj akademiji "Ino Mirković" u Lovranu, a od 1999. predaje na umetničkoj akademiji Sveučilišta u Splitu, kao nastavnik klavira i kamerne muzike, od 2007. u zvanju vanrednog profesora, a od 2012. kao redovni profesor.
Uz pedagošku delatnost Olga Cinkoburova istovremeno kontinuirano obavlja i svoju umetničku delatnost. U Moldaviji je često nastupala kao solista s Moldavskom filharmonijom (koncerti Bacha, Beethovena, Mendelssohna, Prokofjeva), te snimala za radio i televiziju. Aktivno se bavila kamernim muziciranjem, te izdavanjem CD-a sa kamernim delima F. Mendelssohna. Za izuzetno uspešan umetnički i pedagoški rad dobila je najveće priznanje za rad u muzičkoj struci, zvanje zaslužnog umetnika Republike Moldavije, koje dodeljuje predsednik Republike. Zbog toga je ušla u Moldavsku državnu enciklopediju.
Repertoar Olge Cinkoburove obuhvata veliki broj dela kamernog repertoara, u kojima je zastupljen klavir. Učestvovala je na muzičkim festivalima "Musicali" (Francuska), "Nuix musicales Beynae-en Perigord" (Francuska), "Autumno musicale" (Italija), Ecume - susret muzičkih akademija Mediterana (Francuska). Nastupala je u Hrvatskoj, BiH, Rusiji, Ukrajini, Rumuniji, Nemačkoj, Francuskoj i Italiji.
Kao umetnički saradnik često nastupa sa sopranisticom Nelli Mannilenko (Zagreb, Rijeka, Šibenik, Imotski, Split, i dr.) s kojom je za HRT snimila cikluse pesama D. Pejačević, romanse S. Rahmanjinova i ciklus španskih pesama D. Šostakoviča.
Takođe, koncertira s violistom Pavelom Kondrushevichem, s kojim je za HRT snimila Papandopulovu i Šostakovičevu sonatu za violu i klavir. Sa švacarskom pijanistkinjom Claire Honegger nastupila je u klavirskom duu na Hvarskom letu. Često sarađuje i s francuskim gudačkim kvartetom "Elysee" kao peti sudionik u delima u kojim je zastupljen klavir, u mnogim gradovima Francuske, te na letnim festivalima u Šibeniku i Splitu.
U okviru svoje stručne delatnosti, od 2005. do danas, O. Cinkoburova sudeluje u radu
žirija, na regionalnim, državnim i međunarodnim takmičenjima kao član žirija za klavirska i kamerna takmičenjima. Već treću godinu učestvuje i u žiriju u Rusiji te u okviru međunarodnog takmičenja "Musical Performance and Pedagogics" u Italiji.
Od 2001. sudeluje u radu klavirskog seminara Međunarodne letne škole UZMAH (Hvar, Zagreb, Korčula, Pučišća), Međunarodne zimske pijanističke škole Clavis (Zagreb), klavirskih seminara u Muzičkim školama Vatroslav Lisinski, Rudolf Matz i Zlatko Baloković u Zagrebu te na klavirskim seminarima u Požegi, Samoboru, Splitu, Zadru, Novskoj i Rusiji.
Od 1999. do 2020. godine u klasi Olge Cinkoburove uspešno je diplomiralo 15 studenata klavira. Njeni studenti osvajaju brojne nagrade na takmičenjima kamerne muzike i klavira, u zemlji i inostranstvu.
Biljana Gorunović, rođena je 1968. godine u Beogradu. Klavir je počela da uči sa šest godina u Muzičkoj školi “Mokranjac”, gde završava niže i srednje obrazovanje i kao najbolji diplomac 1984. godine dobija nagradu iz fonda “Smiljka Uzelac”. Kao učenik niže i srednje škole osvaja tri puta I nagradu na Republičkom i tri puta II nagradu na Saveznom takmičenju. Do 1995. godine školovala se u Moskvi: na Učilištu pri Konzervatorijumu “Čajkovski”, u klasi prof. Larise Mohelj, a kod prof. Gleba Akselroda završava redovne i postdiplomske studije na Državnom Konzervatorijumu “Čajkovski”. Zvanje magistra umetnosti stiče i na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu 1997. godine u klasi prof. Jokut Mihailović.
Biljana Gorunović je dugogodišnji član ansambla “Orfej” Muzičke omladine Beograda. Učestvovala je kao solista i kao član različitih kamernih sastava na brojnim koncertima u Beogradu, Sarajevu, Novom Sadu, Kraljevu, Kragujevcu, Čačku, Valjevu, Šapcu, Loznici, Požarevcu, Vršcu, Vrbasu, Pančevu, Kovinu, Novoj Varoši, Zrenjaninu, Somboru, Budvi, Herceg Novom, Baru. Nastupala sa Beogradskom filharmonijom i dirigentom Bojanom Suđićem, sa orkestrom JNA i dirigentom Angelom Šurevim u ciklusu “Mladi za mlade”, sa gudačima Sv.Đorđa i dirigentom Petrom Ivanovićem, a povodom obeležavanja 120 godina Kolarčeve zadužbine, 65 godina od otvaranja Velike dvorane i 60 godina postojanja Radio orkestra, svirala je sa Simfonijskim orkestrom Radio Televizije Srbije i dirigentom Stankom Šepićem. Nastupala je sa klarinetistom Aleksandrom Tasićem kao i sa Državnim gudačkim kvatretom “Glinka” iz Moskve.
U Rusiji i bivšem SSSR-u Biljana Gorunović je održala niz solističkih koncerata (Moskva, Kostroma, Dnjepropetrovsk, Perm, Omsk, Tomsk, Tjumen, Surgut, Saransk). Tu je i počela svoju saradnju sa koncertnim pevačima Ljudmilom Ivanovom, u Moskvi i Ljudmilom Gros, Mirjanom Savić, Jelenom Vlahović, Katarinom Jovanović u Srbiji. Gostovala je u Grčkoj, Češkoj, Nemačkoj, Španiji, Norveškoj, Rusiji, Danskoj.
Dobitnik je počasne diplome na Međunarodnom konkursu “Marija Canals” u Barseloni 1991. godine. Laureat je II Međunarodnog konkursa Šopenove muzike u Getingenu (Nemačka) 1993. godine. Njeno sviranje na Gala koncertu pobednika ovog Konkursa snimljeno je i na kompakt disku.
Povodom obeležavanja 50 godina od smrti kompozitora Miloja Milojevića, premijerno je izvela ciklus “Kameje” op.51, a zatim ih snimila na kompakt disk PGP RTS zajedno sa “Minijaturama” i “Melodijama i ritmovima sa Balkana” istog autora. Na rang listi kritičara NIN-a koncert posvećen delima Miloja Milojevića je proglašen za najbolji koncert u 1999. godini. Član je udruženja muzičkih umetnika Srbije od 1994. godine.
Dobitnik je nagrade Udruženja muzičkih umetnika Srbije za najbolji koncert u 2006. godini.
Svoju pedagošku karijeru ostvaruje kao redovni profesor na Katedri za klavir Akademije umetnosti u Novom Sadu gde predaje klavir kao glavni predmet i Metodiku nastave klavira. Od oktobra 2012. je Šef Katedre za klavir.
Tereza Trevizan, rođena u venecijanskom gradu-tvrdjavi Palmanovi, diplomirala je sa najvišim ocenama i pohvalama na Konzervatorijumu “Giuseppe Tartini” u Trstu. Njeni učitelji bili su Luciano Gante u Trstu i Aquiles Delle Vigne na pariskom Konzervatorijumu “Alfred Cortot” gde počinje da radi kao njegov asistent. Pomenuti profesori imali su veliki uticaj na Teresin umetnički i pedagoški razvoj, ali u najvećoj meri na Teresu je uticala Maria Puxeddu, njen prvi učitelj klavira koja ju je još od rane mladosti usmeravala na pedagogiju. Teresa je osvojila mnogobrojne nagrade i priznanja na državnim i medjunarodnim takmičenjima, i nastupala je u mnogim koncertnim dvoranama u Italiji i inostranstvu, u Evropi i Americi. Uvek je imala interesovanje za Kamernu muziku, pa je upisala Medjunarodnu akademiju “Menhuin” u Gštadu i Medjunarodnu akademiju “Trio di Trieste” u Duinu. Veći deo svoje umetničke karijere posvetila je radu ansambla Klavirski duo, najpre sa svojim bratom Filippom i trenutno sa Flaviom Zaccariom, izvodeći manje poznata dela kompozitora kao što su Reger (Specijalna nagrada na takmičenju “Web Concert Hall” 2006.godine) i Busoni (obeležavanje 150 godina od njegovog rodjenja,2016.godine). Nakon snimanja kompletnih dela Rahmanjinova i nekoliko CD-a posvećenih Regeru, italijanska izdavačka kuća "Limen music" nedavno je izdala DVD-Busonijeva kompletna dela za dva klavira.
U okviru projekta "U potrazi za korenima" još jedan DVD sa delima Regera je takodje nedavno snimljen za istu kuću.
Nakon osvajanja Državnog takmičenja Italije, Tereza počinje da radi na Konzervatorijumu "Giuseppe Tartini" gde je i danas redovan profesor klavira.
Zahvaljujući njenom pedagoškom iskustvu njeni učenici su godinama unazad dobitnici značajnih nagrada i priznanja na istaknutim državnim i medjunarodnim takmičenjima. Aktivan je član žirija na mnogobrojnim medjunarodnim takmičenjima i redovno drži majsorske kurseve za klavir i klavirski duo na mnogim prestižnim evropskim univerzitetima i akademijama (u Albaniji, Austriji, Belgiji, Hrvatskoj, Finskoj, Velikoj Britaniji, Irskoj, Litvaniji, Sloveniji, Španiji , Turskoj).
Umetnički je direktor Medjunarodnog takmičenja "Filippo Trevisan" kao i Medjunarodnog muzičkog takmičenja "Città di Palmanova".
Flautistkinja Aleksandra Horvat, završila je osnovnu i srednju muzičku školu u rodnom Zrenjaninu i nastavila š kolovanje na Akademiji umetnosti u Novom Sadu u klasi prof. Mariana Egića. U toku studiranja učestvovala je na festivalima i više takmičenja. Učesnik je i mnogobrojnih majstorskih kurseva u zemlji i inostranstvu koje su držali Irena Grafenauer, Sophie Cherrier, Felix Renggli, János Bálint, Christine Gangelhoff i drugi.
Više puta je bila nagradjena kao najuspešniji pedagog (2016 - Međunarodni Festival Lady Wind u Pančevu, 2017 - Internacionalni Muzički Festival FEMUS u Subotici, 2020 - 22. Međunarodni Susreti Flautista „Tahir Kulenović“ u Valjevu) a njeni učenici učestvuju na takmičenjima i u inostranstvu i ostvaruju značajne rezultate.
Ostvarila je velik broj koncerata, solističkih i kao član tria i kvarteta flauta. Sa kolegom pijanistom Sašom Svijićem, trenutno svira program pod nazivom “Zvukom flaute I klavira kroz domaće muzičko stvaralaštvo”. U toku 2021. i 2022. godine, održali su solističke koncerte u Zrenjaninu, Novom Sadu, Kuli, Bečeju I Sremskoj Mitrovici. Na njenom repertoaru su i dela kompozitora iz perioda baroka, klasike, romantizma, domaćih kompozitora i moderne muzike.
Kao profesor flaute i kamerne muzike od 2000. godine radi u Muzičkoj školi „Isidor Bajić“ u Novom Sadu.
Ante Grgin (1945, Srbija) je studije klarineta završio na Muzičkoj akademiji u Beogradu. Niz godina bio je prvi klarinetista Beogradske filharmonije, a 1995. je postao profesor klarineta na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu. Kao solista i kamerni muzičar nastupao je u mnogim gradovima nekadašnje Jugoslavije, u Francuskoj, Italiji, Mađarskoj, Švajcarskoj, Češkoj Republici, Rusiji, Belorusiji i Kini. Osvojio je brojna priznanja na takmičenjima u Ženevi, Minhenu, Pragu i često je član žirija na mnogim nacionalnim i internacionalnim takmičenjima. Među brojnim nacionalnim nagradama na planu izvođaštva i pedagogije posebno se izdvaja Nagrada za životno delo Udruženja muzičkih umetnika Srbije. Njegov kompozitorski opus u kome se prepliću elementi džeza, evergrina i klasike, obogatio je literaturu za duvačke instrumente.
Miomir Simonović je diplomirao i magistrirao na FMU u Beogradu u klasi profesora Tahira Kulenovića. U toku školovanja osvojio je brojne nagrade na republičkim i međunarodnim takmičenjima, a dobitnik je i III nagrade na 23. Jugoslovenskom takmičenju muzičkih umetnika u Zagrebu 1989. godine.
Više puta usavršavao se u letnjim školama flaute kod prof. Allaina Mariona i Raymonda Guiota, a u periodu od 1987-1989. godine kao stipendista Fondacije za naučni i umetnički podmladak Srbije pohađa Konzervatorijum „Hector Berlioz“ u Parizu u klasi profesora Raymonda Guiota. Do sada je održao preko 50 resitala u Beogadu i mnogim gradovima Srbije, ali i u Makedoniji, Francuskoj i Španiji. Nastupao je kao solista sa Niškim simfonijskim orkestrom, Simfonijskim orkestrom RTS-a, orkestrom Vojske Srbije i kamernim orkestrom „Amorosso“.
Pedagoškim radom bavi se od 1987. godine, najpre u Muzičkoj školi „Jovan Bandur“ u Pančevu, a potom u školama „Josip Slavenski“ u Beogradu i „Živorad Grbić“ u Valjevu. Za vreme postdiplomskih studija bio je demonstrator u klasi prof. Tahira Kulenovića. Na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu je zaposlen od 1997. godine kao asistent, a sada u zvanju redovnog profesora za užu umetničku oblast Flauta. U njegovoj klasi do sada su diplomirala 43 studenta, od kojih su neki nastavili školovanje u inostranstvu, a ostali se bave pedagoškim radom širom Srbije ili su članovi orkestra (Orkestar beogradske opere, Simfonijski orkestar RTS-a, Orkestar kamerne opere „Madlenianum“).
Studenti iz klase Miomira Simonovića do sada su na domaćim i međunarodnim takmičenjima osvojili preko 80 nagrada.
Miomir Simonović je stalni član Hora flauta „Beogradska siringa“, sa kojim je održao više koncertnih nastupa. Izdat je CD sa muzikom Bacha, Haydna i Mozarta, zatim CD hora „Colegium Musicum“, na kojem je kao gost nastupio u jednoj od kompozicija, i CD u okviru projekta „Ante Grgin portret“ izdat od strane švajcarske produkcije: MAKOPHON/EDITION.
Miroslav Peter Radič je rođen 1975. u gradu Pečuju. S deset godina je počeo učiti klarinet u Muzičkoj školi u gradu Mohaču, u klasi nastavnika Jožefa Komlodija.
U školskoj godini 1988/89. završava muzičku a istovremeno i osnovnu školu, gde je učio i srpskohrvatski jezik. U tom periodu aktivno je svirao u u Gradskom duvačkom amsamblu a istovremeno i u Omladinskom tamburaškom sastavu Kulturnog centra.
Ta činjenica je jako uticala na njegovu budućnost kao muzičara. Godine 1989. primljen je u poznatu srednju muzičku školu „Zoltan Kodalj" u Kečkemetu, a kasnije je nastavio svoje muzičko školovanje u Segedinu gđe je maturirao u junu 1994. godine. U jesen iste godine upisuje Muzičku akademiju u Segedinu. U junu 1999 . godine je diplomirao kao klarinetist-profesor u klasi maestro-profesora Janoša Mačaka.
Istovremeno sudeluje u radu operno-simfonijskog orkestra Narodnog pozorišta grada Segedina kao prvi klarinetista i bas-klarinetista. U tom periodu učestvovao je u radu kamernog sastava „Weiner Leó" te u kamernom orkestru „Salieri". Već za vrijeme studija od 1995. do1999. predavao je klarinet u Muzičkoj školi u Baji , kao profesor-pomoćnik.
U jesen 1999. godinej e postao redovni profesor klarineta u Umetničko-muzičkoj gimnaziji u Pečuju, gde je i trenutno zaposlen, a od 2000. do 2009. godine je predavao klarinet i u Muzičkoj školi grada Seskarda.
Osim umetničke muzike zanima ga i jazz, tako da je i dan-danas aktivani član čuvenog Seskard Big Benda gde svira klarinet, te alt i sopran saksofon. Već na početku svog umetničko-profesorskog rada u Pečuju, osnivao je razne kamerne sastave od svojih učenika - klarinetista, kako bi mladim muzičarima osigurao sticanje orkestarskog i kamernog iskustva.
Organizuje i promoviše razne projekte iz oblasti muzičke umetnosti, redovito učestvije na međunarodnim seminarima, i često učestvuje kao član žirija a na raznim takmičenjima mladih muzičara. Tri puta je dobitnik nagrade „Talent Pro" grada Pečuja za poseban doprinos Pečujskoj muzičkoj kulturi. Njegovi učenici redovno nastupaju na državnim i međunarodnim takmičenjima, gde postižu zapažene rezultate. Mnogi od njih su upisali ugledne Muzičke akademije, kako u Mađarskoj, tako i u inostranstvu. (Bazel - prof. Fransoa Benda, Frankfurt - prof. Laura Ruiz Fereres, Libek -prof. Sabina Majer i prof. Rajner Vele).
Tomislav Špoljar trubu je počeo svirati sa 6 godina. Sa 16. godina je upisao Muzičku akademiju u Zagrebu u klasi Stanka Selaka. Za vreme studiranja usavršavao se na masterklasovima i radionicama eminentnih trubača (Steuart, Tarr, Dokshitzer, Groth, Nilsson, Touvron, Vizzutti, Thibaud, André, Tarkövi, Agnas, Hardenberger...), a po završenim studijama privatno se usavršavao kod A. Ploga, P. Thibauda, G. Geigera, D. Baldwina i T. Reinera. Uz aktivnu međunarodnu izvođačku karijeru, učestalo sarađuje sa kompozitorima te ih podstiče na pisanje novih dela za trubu (A. Klobučar: Sonatina, Stavak, E. Ewazen: Trio za trubu, violončelo i klavir, J. Stephenson: „Croatian“ Trio za flautu, trubu i klavir, L. Saglie: Sonatina, V. Jockin: Kvintet za trubu i gudački kvartet, H. Wessmann: Sonata za kornet...). Posebno se ističe kao umetnik koji promoviše trubu u kamernoj muzici (Sonate, tria i kvarteti s gudačima i drvenim duvačima…). Inicirao je i pripomogao ostvarivanju 5 trubačkih klasa odobrenih od Ministarstva obrazovanja Republike Hrvatske. Kao pedagog, održava radionice (Minnesota-SAD, Albanija, Izrael) te učestvuje kao član žirija na mnogim međunarodnim takmičenjima mladih muzičara (Hrvatska, Slovenija, Izrael, SAD, Srbija). Od 2007. deluje kao umetnički rukovodioc Velikogirčkog Brass Festivala kojeg je i ustanovio. Njegovi aranžmani baroknih dela, izdani su u SAD od Hickman Music Editions. http://www.vanlaartrumpets.nl/en/artists/tomislav-spoljar/
Ivan Brkljačić je rođen 1977. godine u Beogradu. Diplomirao je 2001. godine na Fakultetu muzičke umetnosti, Odsek za kompoziciju i orkestraciju, u klasi prof. Srđana Hofmana. Na istom fakultetu je 2005. godine, u klasi prof. Zorana Erića završio magistarske studije kompozicije, a zatim 2012. odbranio doktorski umetnički projekat, na temu: Istar – ciklus nascentnih muzičkih karikatura za scensko izvođenje u pozorišnom dekoru, rađen pod mentorstvom prof. Srđana Hofmana.
Brojna su izvođenja kompozicija Ivana Brkljačića u Beogradu i ostalim gradovima Srbije. Među njima bi se mogla izdvojiti sledeća: 1) premijera klavirskog koncerta IT! u Kolarčevoj zadužbini, sa Aleksandrom Šandorovim, Bojanom Suđićem i Simfonijskim orkestrom RTS-a; 2) premijerno izvođenje instrumentalnog teatra Istar, u otvorenom ambijentu Kule Nebojša na Kalemegdanu; 3) premijerno izvođenje Koncerta za saksofon i simfonijski orkestar, pod nazivom LOVE!, u izvođenju saksofoniste Milana Savića i Beogradske filharmonije, sa dirigentom Danijelom Rajskinom. Takođe, njegova dela su izvođena širom Evrope (Belgija, Holandija, Švedska, Češka Republika, Italija, Austrija, Slovenija, Bosna i Hercegovina, Poljska, Nemačka, Hrvatska, Severna Makedonija, Francuska, Rumunija, Mađarska, Litvanija i Engleska) i sveta (Kanada, Brazil, Japan, Sjedinjene Američke Države i Australija). Po porudžbini je pisao kompozicije za Beogradsku filharmoniju, hor Kolegijum muzikum, evropski projekat MUSMA, festivale Bemus i Belef, slovenačke ansamble Slavko Osterc i 4Saxess, kao i za domaće kamerne sastave: trio Pokret, trio Tembr, kvartet Mokranjac, trio Singidunum, ansambl Gradilište, trio Donne di Belgrado, itd. Sarađivao je sa inostranim ansamblima kao što su: Ostravska banda iz Češke Republike, Blindman iz Belgije, L’Ensemble Portmanto iz Kanade, Modern Music Ensemble iz Australije, itd.
Ivan Brkljačić je, pre svega kroz saradnju sa rediteljkom Alisom Stojanović, komponovao muziku za brojne pozorišne predstave (Amadeus, Bog masakra, Ljubav, ljubav, ljubav, Trst, Ribarske svađe, Don Žuan u Sohou, Ranjeni orao, itd) i autor je muzike za igrani film Ustanička ulica, u režiji Miroslava Terzića.
Od 1999. godine bio je zaposlen kao profesor Muzičkih oblika u Srednjoj muzičkoj školi Mokranjac u Beogradu. Od školske 2005/06. godine radi na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu, najpre na Katedri za muzičku teoriju (gde je šest studenata svoje master akademske studije završilo pod Brkljačićevim mentorstvom), a zatim na Katedri za kompoziciju (trenutno je angažovan na predmetima: Muzički oblici, Aranžiranje, Metodika nastave Harmonije, Muzičkih oblika i Kontrapunka, te na Uvodu u digitalnu notografiju). Takođe, od 2015. godine obavlja funkciju prodekana za nastavu Fakulteta muzičke umetnosti.
U periodu od 2007-2015. godine delovao je kao umetnički selektor programa festivala Međunarodna tribina kompozitora.
Aktivan je u zvaničnim telima Udruženja kompozitora Srbije (član Upravnog odbora od 2014) i Sokoja (član Upravnog odbora od 2014-2018. i član Saveta autora od 2018. godine), koje je u prethodnom periodu predstavljao u zemlji i inostranstvu.
Rade Radivojević (1949), kompozitor, aranžer, producent, muzičar instrumentalista.
Diplomirao je na Muzičkoj akademiji u Beogradu 1974. Njegov autorski rad, od 1968. do danas, zabeležen je na preko 300 nosača zvuka, trajnih radio snimaka, ogroman broj TV emisija. Povodom obeležavanja 40 godina autorskog rada PGP RTS je objavio trostruki album sa najznačajnijim ostvarenjima iz oblasti pop i narodne muzike.
Pobednik je festivala Beogradsko proleće (1994. i 1998.), Zlatno zvonce, Novi Sad (1993), Beogradski šlager (1994), MESAM (1995), Interfest, Bitola (1995), Pjesma Mediterana-Budva (1997), Zlatni Orfej, Bugarska (1997), Evrofest, Skopje (1998), Festival vojničkih pesama (1998. i 2000) Pop festival Banja Luka (2000 i 2002). Predstavnik Jugoslavije na Slavjanskom Bazaru, Vitjebsk, Belorusija (1994, 1995) Otkiću, Varna, Bugarska. Godine 1992. kao pobednik Jugovizije, bio je predstavnik Jugoslavije na PESMI EVROVIZIJE u Malmeu (Švedska) sa pesmom “Ljubim te pesmama”. Godine 1994. proglašen za Kompozitora godine u Jugoslaviji.
Kompozicije i aranžmani Radeta Radivojevića snimljeni su i izvode se u Nemačkoj, Finskoj, Francuskoj, zemljama Beneluxa, Rusiji, Bugarskoj, Makedoniji, Ukrajini, Belorusiji i Austriji.
Piše muziku za televizijske serije, drame, film i pozorište. Muzički je urednik Televizije Beograd u penziji.
Dobitnik je mnogobrojnih priznanja, među kojima su “Zlatna značka” Kulturno prosvetne zajednice Srbije i priznanje Ministarstva kulture za vrhunski doprinos nacionalnoj kulturi Srbije. Radivojević je nedavno dobio nagradu Udruženja kompozitora Srbije, “Darko Kraljić”, za životno delo u domenu popularne muzike, za 2020. godinu.
Od 2020. godine je predsednik Udruženja kompozitora Srbije.
Aleksandar Sedlar (1982) jedan je od najperspektivnijih i najuspešnijih srpskih kompozitora, čija su dela sa velikim uspehom izvođena po Evropi, Americi, Australiji i Japanu, uvek uz izuzetno pozitivne reakcije i publike i kritičara. Diplomirao je kompoziciju (2006) na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu u klasi prof. Vlastimira Trajkovića, kao student generacije. Iste godine dobio je nagradu iz fonda Stevan Hristić. Na Odseku za dirigovanje diplomirao je (2016) u klasi prof. Bojana Suđića. Radio je kao asistent i sekretar u okviru Katedre za kompoziciju i orkestraciju na FMU u Beogradu (2007/08). Master studije iz kompozicije završio je na Univerzitetu Južne Kalifornije (University of Southern California, USC Thornton School of Music) u Los Anđelesu, u klasi prof. Donalda Kroketa (2013). U januaru 2015. godine dobio je zvanje docenta u okviru Fakulteta umetnosti u Nišu. Najznačajnija dela njegovog opusa su: Magbet (koncert za violinu i orkestar, 2005), Elegija za orkestar (diplomski rad, 2006), Idi vidi dedu! (porudžbina akademskog hora Collegium Musicum, 2010), Spring in Japan 2011 (porudžbina violiniste Nemanje Radulovića, izdata za diskografsku kuću DECCA Universal), Mesečeva kći (bajka-varijacije za violončelo, orkestar i naratora, porudžbina dirigenta Liora Šambadala a i orkestra Berliner Symphoniker, premijerno izvedena u sali Berlinske filharmonije, 2014). Sedlarovi aranžmani pojedinih kompozicija nalaze se na novim diskovima Nemanje Radulovića, Patrisije Petibon i Kamil Tomas u izdanju Deutsche Grammophon.
