Biljana Gorunović je rođena 1968. godine u Beogradu. Klavir je počela da uči sa šest godina u Muzičkoj školi “Mokranjac”, gde završava niže i srednje obrazovanje i kao najbolji diplomac 1984. godine dobija nagradu iz fonda “Smiljka Uzelac”. Kao učenik niže i srednje škole osvaja tri puta I nagradu na Republičkom i tri puta II nagradu na Saveznom takmičenju. Do 1995. godine školovala se u Moskvi: na Učilištu pri Konzervatorijumu “Čajkovski”, u klasi prof. Larise Mohelj, a kod prof. Gleba Akselroda završava redovne i postdiplomske studije na Državnom Konzervatorijumu “Čajkovski”. Zvanje magistra umetnosti stiče i na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu 1997. godine u klasi prof. Jokut Mihailović.
Biljana Gorunović je dugogodišnji član ansambla “Orfej” Muzičke omladine Beograda. Učestvovala je kao solista i kao član različitih kamernih sastava na brojnim koncertima u Beogradu, Sarajevu, Novom Sadu, Kraljevu, Kragujevcu, Čačku, Valjevu, Šapcu, Loznici, Požarevcu, Vršcu, Vrbasu, Pančevu, Kovinu, Novoj Varoši, Zrenjaninu, Somboru, Budvi, Herceg Novom, Baru. Nastupala sa Beogradskom filharmonijom i dirigentom Bojanom Suđićem, sa orkestrom JNA i dirigentom Angelom Šurevim u ciklusu “Mladi za mlade”, sa gudačima Sv.Đorđa i dirigentom Petrom Ivanovićem, a povodom obeležavanja 120 godina Kolarčeve zadužbine, 65 godina od otvaranja Velike dvorane i 60 godina postojanja Radio orkestra, svirala je sa Simfonijskim orkestrom Radio Televizije Srbije i dirigentom Stankom Šepićem. Nastupala je sa klarinetistom Aleksandrom Tasićem kao i sa Državnim gudačkim kvatretom “Glinka” iz Moskve.
U Rusiji i bivšem SSSR-u Biljana Gorunović je održala niz solističkih koncerata (Moskva, Kostroma, Dnjepropetrovsk, Perm, Omsk, Tomsk, Tjumen, Surgut, Saransk). Tu je i počela svoju saradnju sa koncertnim pevačima Ljudmilom Ivanovom, u Moskvi i Ljudmilom Gros, Mirjanom Savić, Jelenom Vlahović, Katarinom Jovanović u Srbiji. Gostovala je u Grčkoj, Češkoj, Nemačkoj, Španiji, Norveškoj, Rusiji, Danskoj.
Dobitnik je počasne diplome na Međunarodnom konkursu “Marija Canals” u Barseloni 1991. godine. Laureat je II Međunarodnog konkursa Šopenove muzike u Getingenu (Nemačka) 1993. godine. Njeno sviranje na Gala koncertu pobednika ovog Konkursa snimljeno je i na kompakt disku.
Povodom obeležavanja 50 godina od smrti kompozitora Miloja Milojevića, premijerno je izvela ciklus “Kameje” op.51, a zatim ih snimila na kompakt disk PGP RTS zajedno sa “Minijaturama” i “Melodijama i ritmovima sa Balkana” istog autora. Na rang listi kritičara NIN-a koncert posvećen delima Miloja Milojevića je proglašen za najbolji koncert u 1999. godini. Član je udruženja muzičkih umetnika Srbije od 1994. godine.
Dobitnik je nagrade Udruženja muzičkih umetnika Srbije za najbolji koncert u 2006. godini.
Svoju pedagošku karijeru ostvaruje kao redovni profesor na Katedri za klavir Akademije umetnosti u Novom Sadu gde predaje klavir kao glavni predmet i Metodiku nastave klavira. Od oktobra 2012. je Šef Katedre za klavir.
Rođen u Rosariju (Argentina) 1952. godine u porodici muzičara.
Godine 1973. osvojio je nagradu „Vincenzo Scaramuzza” koju su organizovali Nacionalna zadužbina za umetnost i argentinski Mocarteum iz Buenos Ajresa, koja se sastoji od stipendije koja mu omogućava da studira u Italiji kod Alesandra Specija i Marije Tipo u Firenci i kod Ludviga Hofmana u Minhenu.
Odmah se ističe zahvaljujući nagradama dobijenim na značajnim međunarodnim pijanističkim takmičenjima, uključujući „Busoni“ (Bolcano), List-Bartok u Budimpešti, Rina Sala Gallo u Monci, Cata Monti u Trstu, Beethoven u Beču, Reine Elisabeth u Briselu i Paloma O’Shea iz Santandera, gde dobija tri prve apsolutne nagrade, dve druge nagrade i brojna specijalna priznanja.
Bio je prvi mladi pijanista u Italiji koji je nastupio na resitalu sa kompletnom serijom od 12 Transcendentalnih etida F. Lista i najmlađi koji je za kuću Ricordi snimio Betovenovu Sonatu op. 106 „Hammerklavier”.
U ovom periodu započinje svoju prestižnu klavirsku karijeru, nastupajući u najvećim svetskim pozorištima, uključujući Sala Philarmonia u Kijevu, Queen Elizabeth Hall u Londonu, Teatro Colón u Buenos Ajresu, Park Musik Hall u Dalasu, Musilverein u Beču.
Danas je Danijel Rivera poznat i cenjen na koncertnoj sceni.
U Italiji, za svoju 30-godišnju karijeru, nagrađen je nagradom „Tasto d’Argento” 2005. tokom Pijanističkog festivala „Echos”. Takođe u njegovoj domovini u septembru 2006. godine, Rosario, njegov rodni grad mu dodeljuje titulu „Istaknutog umetnika i ambasadora muzike, nastavljajući sa priznatom titulom „Ciudadano Ilustre“ 2012. godine.
Smatra se pionirom velikih pijanističkih izazova, interpretatorom programa i opera retkog izvođenja, interesovanje koje je kulminiralo 2002. godine kada je svetsku premijeru predstavio svoju transkripciju „Obreda proleća“ Igora Stravinskog, potvrđujući još jednom svoju izvanrednu tehničku i veštine interpretacije.
Ova zanimljiva transkripcija izaziva interesovanje Marte Argerič, koja ga lično poziva na „Proyecto Martha Argerich” u Luganu, gde je Rivera nastupio u junu 2009. godine, nastavljajući sa učešćem na Festivalu do 2015. godine, poslednje godine istog Festivala u Švajcarskoj.
Od tog trenutka, veza sa legendarnom argentinskom pijanistkinjom pretvorena je u intenzivnu umetničku saradnju. Sa Martom Argerič, Rivera nastupa u klavirskom duu sa dva klavira, u Teatro Ponchiell u Kremoni, Teatro Lirico u Kaljariju, teatru Politeama u Katancaru, teatru Nuovo Giovanni u Udinama, Festivalu Pianistico de Pietrasanta u Askoli Pićeno, na otvaranju Teatra Petrarka u Arecu, sve do povratka Marte Argerič u Argentinu, posle dugogodišnjeg odsustva, na koncertu za pamćenje 19. i 20. oktobra u Teatro El Circulo u Rosariu.
Povezan u velikom prijateljstvu sa kompozitorom Ivanom Kozentinom, Rivera je za izdavačku kuću IRCO Cosentino de Buenos Aires snimio 2 CD-a sa transkripcijama i parafrazama Opere Franca Lista i 12 Transcendentalnih etida, plus 4 CD-a sa koncertima uživo sa Martom Argerič u Rosariju (2012).
Za izdavaćku kuću Ricordi u Milanu, snimio je Betovenovu sonatu „Hammerklavier” op.106 i „Aroldo u Italiji” Hektora Berlioza u klavirskoj transkripciji Franca Lista sa Aldom Benijem (viola), kao i sonatu br.1 od Pjera Buleza, (snimljeno u finalu takmičenja Busoni 1976). Takođe je snimao na Radio Suisse Romande, svirajući Sonatu br. 2 gvatemalskog kompozitora Rodriga Asturijasa. Snimao je za RAI, za RTSI i za radio Keln.
Veoma aktivan kao pedagog, Rivera je didaktička referentna tačka za mlade pijaniste, od kojih su mnogi već pobednici međunarodnih klavirskih takmičenja koja se zajedno sa njim obučavaju i usavršavaju na Accademia de las Artes de Sarzana (La Specija), Accademia Stefano Strata u Pizi i Accademia Musica Ritrovata iz Livorna i na brojnim majstorskim kursevima koje nudi u Italiji i inostranstvu. Predavao je za Erazmus u različitim evropskim zemljama.
Hrvatski pijanist i pedagog Nenad Kačar rođen je 1965. godine u Zagrebu. Muzikom se bavi od najranijeg detinjstva, već kao petogodišnjak imao je prvi javni nastup. U vreme školovanja kroz brojne koncerte senzibiliše javnost, i biva zapažen što mu tokom studija omogućava dobijanje prestižne državne stipendije.
Studirao je i diplomirao na Muzičkoj akademiji u Zagrebu u klasi uglednog hrvatskog pijaniste i profesora, akademika Jurice Muraja. Usavršavao se kod brojnih pijanista, E. Timakin, M. Lorković, A. Preger, R. Kerer, M. Farre i I. Žukov.
Nastupao je gotovo u svim važnijim muzičkim centrima Republike Hrvatske kao i u brojnim evropskim državama (Slovenija, Italija, Nemačka, Češka, Holandija, Belgija, Švedska, Bugarska, Makedonija, Rusija itd.). Snimao je za različite domaće i strane radio i TV stanice. Na području kamerne muzike sarađivao je s nizom istaknutih muzičara, dirigenata, ansambala i orkestara.
Od 2017. godine sarađuje u klavirskom duu sa pijanistkinjom Natašom Mitrović.
U Hrvatkom muzičkom zavodu u Zagrebu u martu 2019. nastupa sa Hrvatskim kamernim orkestrom i dirigentom Dianom Tchobanovom te sa velikim uspehom izvodi solističku dionicu Mocartovog koncerta K.V. 466 koja će biti objavljena na CD-u.
Od 1987. godine bavi se pedagoškom delatnošću te ostvarivanjem vrhunskih rezultata prezentuje domete hrvatske klavirske pedagogije. Njegovi učenici redovito su pobednici brojnih takmičenja te osvajaju prve nagrade na domaćim i međunarodnim takmičenjima (više od 250) te ostvaruju čitav niz zapaženih javnih nastupa, koncerata (više od 540) i sudeluju na medijskim događanjima u desetak evropskih država (Rusija, SAD, Italija, Nemačka, Austrija, Francuska, Holandija, Makedonija, Bosna i Hercegovina, Srbija, Slovenija i Hrvatska).
Posebno treba naglasiti nastupe njegovih učenika u čuvenim svetskim dvoranama u Carnegie Hallu u New Yorku, Rahmanjinov dvorani Moskovskoga konzervatorijuma, u Bečkom Musicverein, dvorani Berlinske Filharmonije, Auditorium Parco della Musica, Teatro Studio u Rimu, Concertgebouw u Amsterdamu, Casa di riposo G. Verdi u Milanu, crkva
Sv. Sofije u Ohridu, crkva. Sv. Donata u Zadru, KD Vatroslav Lisinski u Zagrebu i dr.
Dugogodišnji je šef odseka za klavir GŠ Zlatka Balokovića. Mentor je brojnim mladim klavirskim pedagozima do polaganja državnog stručnog ispita.
Održao je niz stručnih seminara, masterclassa i predavanja u Republici Hrvatskoj, Evropi i Rusiji. Pozivan je kao član žirija na mnoga međunarodna klavirska takmičenja.
Objavljuje stručne radove iz područja klavirske pedagogije i metodike klavira. Član je EPTA-e Hrvatske i Udruženja HDGPP-a. Od školske 2009/10. Godine kao gost predavač predaje studentima 4. i 5. godine Muzičke akademije u Zagrebu u okviru kolegija Pedagoška praksa.
Na osnovu postignutih rezultata Ministarstvo nauke, obrazovanja i sporta i AZOO imenuju ga i promovišu 2011. godine u zvanje - profesor mentor, 2016. godine u zvanje – profesor savetnik, a 2021. u trajno zvanje profesor – savetnik.
Za svoj umetničko pedagoški rad nagrađivan je brojnim nagradama.
Američka-Srpska pijaniskinja, Tatjana Ranković, rođena je u Beogradu, Jugoslaviji. Posle stečene diplome na Akademiji Umetnosti u Novom Sadu, klasa profesora Arbo Valdme, prepoznatog kao jedan od najboljih svetskih pedagoga za klavir, odlazi u Sjedinjene Države da nastavi profesionalno usavršavanje gde nastavlja postdiplomske studije na čuvenom Juilliardu u Nujorku, gde diplomira u klasi prof. Joseph Raieff i uz mnogobrojne nagrade stiče diplomu završenih master studija. Njeni profesori i mentori bili su pedagozi koji su negovali legendarnu Leschetizki i Liszt tradiciju. Pored navedenih Arbo Valdme, Josef Raieff, mentori su joj bili: Clifton Matjusom, Claude Frank, Daniel Epstein i neizostavni, Benjamin Kaplan. Kruna karijere koja se ogleda u nastavi i pedagogiji, brojnim izvođenjima i snimanjima jeste i završene doktorske studije na Univerzitetu Rutgers, gde joj je i dodeljena prestižna memorijalna nagrada Irene Alm za izvrsnost u izvođenjima i naučnim istraživanjima na Univerzitetu Rutgers za doktorsku tezu: "Četvrti klavirski koncert Beethovena: neobjavljene revizije i njegove verzije Doppelganger kamernog izvođenja".
Tatjana Ranković je bila laureat mnogih takmičenja, primalac mnogih nagrada i stipendija a od strane američkog Stejt departmenta je održala serijal koncerata širom Srbije i Crne Gore kao ambasador kulture. Takođe, dobitnik je prestižne državne nagrade "Zlatna značka", koju godišnje dodeljuje Ministarstvo za dijasporu Srbije u Beogradu. Tatjana Ranković, koju je New York Times opisao kao "neverovatno dobar pijanista", nastupila je širom SAD-a, Kanade, Evrope, Centralne i Južne Amerike, pomerajući granice tradicionalnog repertoara, neprestanom potragom i otkrivanjem nove savremene muzike. Snimila je za mnoge priznate diskografske kuće kao što su Finks (Phoenix), USA, Naksos (Naxos), Albani, Artek, Dezil, Citadel, IBOKS i prvi je pijanista, koji je ikada izveo prvi, drugi i treći klavirski koncert Nikolas Fladjela (Nicolas Flagello), snimajuci ih sa Nacionalnim simfonijskim orkestrom Ukrajine i Slovačke filharmonije, koja su izabrana za najbolje snimke od strane magazina Fanfare. Steve Schvartz, Classical Net, piše: "....neustrašiva Srpska pijanistkinja Tatjana Ranković, jedna od mojih omiljenih izvođača, koja rutinski rizikuje na nepoznatom repertoaru. Nesumljivo poznaje “pozadinu” svoje dobro postavljene ruke i ruske škole za klavir, a koju je Fladjelo (Flagello) znao koristiti u moćnoj igri izmedju vatre i ekspresije. Na kraju slušanja tog snimka, ja sam bez razmišljanja, ustao da tapšem. Zamislite šta bi publika koja uživo sluša izvođenje, uradila?"
Dr. Tatjana Ranković je osnivač i direktor Music & More SummerFest koje se od 2018-te godine održava svakog leta u Trebinju. Trenutno je profesor na Mannes College New School University u Njujorku kao što je i gostujući profesor na Evropskom Centru za Mir i Razvoj Univerziteta za mir Ujedinjenih Nacija.
Najistaknutiji pianista svoje generacije Vladimir Milošević, stekao је osnovno i srednje muzičko obrazovanje u Leskovcu, u klasi prof. Mile Veljković a zatim nastavio studije na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu gde je diplomirao i magistrirao u klasi prof. Nevene Popović. Usavršavao se na pijanističkoj akademiji "Incontri col Maestro" u Imoli (Italija) u klasama Lazara Bermana i Mišela Dalbertoa i u Parizu na Ecole Normale de Musique.
Proglašen je umetnikom u usponu za 2013. godinu od strane Udruženja koncertnih umetnika Njujorka (New York Concert Artists & Associates) nakon čega je nastupio sa Simfonijskim orkestrom NYCA u sali Merkin hall u Njujorku, izvodeći 1.Klavirski koncert u b-mollu P.I.Čajkovskog.
Nastupao je na festivalima širom Evrope i sveta: Pariz, London, Berlin, Prag, Sankt Petersburg, Beč, Tel Aviv, Milano, Lion, Nica, Kazablanka, Marakeš, Porto Alegre, Pelotas. Kao pobednik konkursa "Concerti in Villa" u Vićenci debitovao u čuvenoj dvorani Carnegie hall u Njujorku. Koncertirao je i širom Južnoafričke republike; Kejptaun, Johanesburg, Durban, Blumfontein, Port Elizabet kao i u Australiji; Sidnej, Kanbera i Melburn.
Nedavno je kao Schwartz Artist-in-Residence gostovao na univerzitetu Emory u Atlanti, SAD gde je održao masterklas i resital kao i u Kini na Konzervatorijumu za muziku Zhejiang u gradu Hangzhou. Takođe, bio je i predavač na festivalu Global Summer Institute of Music gde je pored masterklasa nastupao solo i na koncertima kamerne muzike u Ričmondu i u Kennedy centru u Vašingtonu, SAD.
Redovno nastupa i kao kamerni muzičar sa eminentnim solistima, kao što su Stefan Milenković, Dragan Đorđević, Roman Simović, Dmitri Prokofiev, Janoš Balint, Dejan Gavrić, na festivalima u Rusiji, Sloveniji, Italiji, Belgiji, Srbiji. Sa Stefanom Milenkovićem je imao zapažene nastupe na festivalima u Hrvatskoj, Bosni i Hercegovini, Italiji kao i nedavno na festivalu Arsana u Ptuju (Slovenija) i festivalu Ohridsko leto u Ohridu (Severna Makedonija). Sa francuskim pijanistima Mišel Dalbertoom i Žan Bernar Pomieom i Simfonijskim orkestrom iz Bretanje izveo je Mocartov trostruki klavirski koncert na prestižnim festivalima u Renu i Lilu.
Nastupao je sa Filharmonijama iz Kejptauna i Johanesburga, Beogradskom Filharmonijom, Simfonijskim orkestrom Radio Televizije Srbije, KwaZulu Natal filharmonijom iz Durbana, Orkestrom praške opere, Simfonijskim orkestrom Teatra Olimpico, Simfonijskim orkestrom grada Wollongonga, Pomorskom Filharmonijom, Kamernim orkestrom "Dušan Skovran", Simfonijskim orkestrom Camerata Serbica.
Dobitnik je više prestižnih nagrada na konkursima u Poljskoj, SAD-u, Australiji, Italiji, Francuskoj. Snimao je za radio i TV kanale u Japanu, Brazilu, Maroku, Kanadi, Poljskoj, Izraelu itd. Zaposlen je na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu u zvanju redovnog profesora.
Strašo Temkov je jedan od najuspešnijih makedonskih muzičara svoje generacije, čija mnogostruka delatnost učvršćuje tradiciju umetničke muzike u Makedoniji i promoviše interpretaciju na duvačkim instrumentima koji su karakteristični za makedonsko podneblje. Muzika postaje njegovo životno opredeljenje u ranoj mladosti, a kasnije se formira kao vrstan muzički izvođač. Završio je Fakultet muzičke umetnosti u Skoplju, a postdiplomske studije na Muzičkoj akademiji Pančo Vladigerov u Sofiji. Tokom studija je sarađivao sa poznatim evropskim i svetskim umetnicima. Dobitnik je brojnih nagrada na republičkim i saveznim takmičenjima za mlade muzičare. Od 1991. godine svira u Makedonskoj filharmoniji i postaje prepoznatljiv znak ove institucije: kao prvi flautista filharmonije redovno izvodi upečatljiva dela svetske orkestarske literature. Nastupao je sa brojnim orkestrima među kojima su pomenuta Makedonska filharmonija, Francusko američki kamerni orkestar, Kamerni orkestar makedonske filharmonije, Kamerni orkestar Amorozo i drugi. Član je renomiranog Makedonskog duvačkog kvinteta i drugih kamernih ansambala. Strašo Temkov nastupa na poznatim festivalima u zemlji i inostranstvu: Ohridsko leto, Jesenje muzičke svečanosti, Skopsko leto, Dani makedonske muzike, Heraklejske večeri, a ubraja se u retke makedonske umetnike koji su izvodili u Karnegi holu u Njujorku. Repertoar koji izvodi obuhvata širok izbor kompozicija napisanih od baroka do današnjih dana, a zapažena je njegova težnja da promoviše nova dela – kako svetske, tako i domaće literature za flautu. Izdao je dva CD-a u saradnji sa pijanistkinjom Marijom Vrškovom. Pored umetničke delatnosti, aktivan je i kao pedagog. Predaje na Fakultetu muzičke umetnosti u Skoplju, mentor je studentima na diplomskim i magistarskim studijama. Rezultati njegove pedagoške delatnosti su očigledne, njegovi studenti osvajaju prestižne nagrade na takmičenjima za mlade muzičare, imaju svoje samostalne resitale i sviraju kao solisti sa orkestrom. Strašo Temkov je i osnivač kvarteta flauta Aulos. Član je žirija domaćih i međunarodnih takmičenja.
ĐURO PETE (Srbija, Hrvatska) završio je nižu i srednju muzičku školu u Osijeku u klasi prof. Vjekoslava Burića. Osnovne studije na Akademiji umetnosti u Novom Sadu upisao je 1980. godine, a diplomirao u klasi prof. Mihajla Kelblija 1984. godine. Magistarske studije upisao je 2006. godine, a magistrirao je 2009. godine u klasi prof. Nikole Srdića. Pohađao je kurseve kod M. Arinjona (Pariz), J. Kotara i M. Bekavca (Slovenija), Ž. Satmarija (Budimpešta).
Kao student postigao je zapažene rezultate osvajajuću nagrade na takmičenjima (drugu nagradu na Takmičenju mladih umetnika Jugoslavije u Zagrebu 1983. godine, prvu nagrada na Pokrajinskom takmičenju učenika i studenata 1981. godine u Novom Sadu, prvu nagradu na Saveznom takmičenju u Sarajevu 1981. godine, prvu nagradu na Festivalu omladine Srbije u Knjaževcu). Pored niza solističkih nastupa i resitala, nastupao je sa Omladinskom
filharmonijom iz Pečuja (Mađarska), Vojvođanskom omladinskom filharmonijom, kao i sa Kamernim orkestrom Akademije umetnosti. Kraće vreme svirao je kao solista u ansamblu opere HNK u Osijeku.
Svoj pedagoški rad, počeo je u muzičkoj školi “Josip Slavenski”u Novom Sadu, a od 1987. godine stalno je zaposlen kao profesor klarineta u Muzičkoj školi “Isidor Bajić” u Novom Sadu. Sa svojom klasom postigao je značajne rezultate, koji se ogledaju u nizu od više desetina prvih nagrada i priznanja na međunarodnim i domaćim takmičenjima i festivalima. Njegovi učenici su dobitnici najviših priznanja, laureati na gotovo svim takmičenjima klarinetista u zemlji. Višegodišnji je učesnik u radu žirija Republičkog takmičenja, kao i predsednik ili član žirija na takmičenjima drvenih duvača u Požarevcu, „Davorin Jenko“ u Beogradu i Majskim susretima drvenih duvača u Lazarevcu. Organizator je nekoliko koncerata mladih klarinetista u Subotici, Zrenjaninu, Bačkoj Palanci, Kuli, Somboru i Novom Sadu u cilju promovisanja i popularizacije klarineta i klasične muzike. Za svoj rad nagrađen je godišnjom nagradom Zajednice muzičkih i baletskih škola Srbije 2010. godine. Ostvaruje značajne kontakte u međunarodnoj saradnji sa kolegama iz mnogih zemalja Evrope i SAD.
Miomir Simonović je diplomirao i magistrirao na FMU u Beogradu u klasi profesora Tahira Kulenovića. U toku školovanja osvojio je brojne nagrade na republičkim i međunarodnim takmičenjima, a dobitnik je i III nagrade na 23. Jugoslovenskom takmičenju muzičkih umetnika u Zagrebu 1989. godine.
Više puta usavršavao se u letnjim školama flaute kod prof. Allaina Mariona i Raymonda Guiota, a u periodu od 1987-1989. godine kao stipendista Fondacije za naučni i umetnički podmladak Srbije pohađa Konzervatorijum „Hector Berlioz“ u Parizu u klasi profesora Raymonda Guiota. Do sada je održao preko 50 resitala u Beogadu i mnogim gradovima Srbije, ali i u Makedoniji, Francuskoj i Španiji. Nastupao je kao solista sa Niškim simfonijskim orkestrom, Simfonijskim orkestrom RTS-a, orkestrom Vojske Srbije i kamernim orkestrom „Amorosso“.
Pedagoškim radom bavi se od 1987. godine, najpre u Muzičkoj školi „Jovan Bandur“ u Pančevu, a potom u školama „Josip Slavenski“ u Beogradu i „Živorad Grbić“ u Valjevu. Za vreme postdiplomskih studija bio je demonstrator u klasi prof. Tahira Kulenovića. Na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu je zaposlen od 1997. godine kao asistent, a sada u zvanju redovnog profesora za užu umetničku oblast Flauta. U njegovoj klasi do sada su diplomirala 43 studenta, od kojih su neki nastavili školovanje u inostranstvu, a ostali se bave pedagoškim radom širom Srbije ili su članovi orkestra (Orkestar beogradske opere, Simfonijski orkestar RTS-a, Orkestar kamerne opere „Madlenianum“).
Studenti iz klase Miomira Simonovića do sada su na domaćim i međunarodnim takmičenjima osvojili preko 80 nagrada.
Miomir Simonović je stalni član Hora flauta „Beogradska siringa“, sa kojim je održao više koncertnih nastupa. Izdat je CD sa muzikom Bacha, Haydna i Mozarta, zatim CD hora „Colegium Musicum“, na kojem je kao gost nastupio u jednoj od kompozicija, i CD u okviru projekta „Ante Grgin portret“ izdat od strane švajcarske produkcije: MAKOPHON/EDITION.
Ognjen Popović je rođen 1977. godine u Pančevu. Završio je nižu i srednju muzičku školu Jovan Bandur u Pančevu. Studije klarineta nastavio na Visokoj akademiji za muziku u Štutgartu u klasi prof. Ulfa Rodenhojzera. Diplomirao je i magistrirao na Visokoj akademiji za muziku u Minhenu.
Popović je koncertirao širom sveta kao solista i član kamernih sastava. Kao solista je nastupao sa Minhenskom filharmonijom, Evropskim kamernim orkestrom, Filharmonijom nacija, Beogradskom filharmonijom, Radio orkestrom Valensije, Gudačima Sv. Đorđa, Simfonijskim orkestrom RTS-a, kao i akademskim orkestrima iz Minhena i Štutgarta. Kao orkestarski muzičar sarađivao je sa orkestrima Štutgartske opere, Nemačke kamerne akademije iz Nojsa, Sinfonijskim orkestrom iz Pasaua, Bruno Valter orkestar iz Luksemburga i dr. Godine 1998. godine dobio prvu nagradu na takmičenju Feliks Mendelson u Berlinu, a 1997. drugu nagradu žirija i prvu nagradu publike na Međunarodnom takmičenju Muzičke omladine u Beogradu. Osvajao je prve nagrade na republičkim i saveznim takmičenjima, a 1992. godine je predstavljao Jugoslaviju na Evroviziji mladih talenata Evrope u Španiji.
Od 2002. godine Popović je član Beogradske filharmonije, na mestu prvog klarineta. Iste godine osnovao je kamerni ansambl Balkanska kamerna akademija, koji čine poznata imena iz sveta klasične muzike. Sa svojim bendom Ognjen i prijatelji snimio je četiri CD-a, i veliki broj koncerata u zemlji i inostranstvu. Sa poznatim nemačkim kamernim ansamblom Villa Musica snimio je dva kompakt diska i nastupao je sa njima širom Evrope. Popović je umetnički direktor festivala kamerne muzike u Pančevu Classic fest. Držao je majstorske kurseve za klarinet u Nemačkoj, Španiji, Hrvatskoj i mnogim gradovima Srbije. Od 2007. godine je gostujući docent na čuvenoj akademiji za kamernu muziku Villa Musica u Nemačkoj, a od 2010. predaje na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu. 2012. doktorirao na FMU u Beogradu.
Ognjen Popović svira klarinete marke Yamaha CSG.
Renata Penezić diplomirala je na ljubljanskoj Muzičkoj akademiji u klasi Feđe Rupela.
Kao dobitnica stipendije Nemačke službe za akademsku razmenu (Deutscher Akademischer Austauschdienst), studirala je u klasi Andrasa Adorjana na Univerzitetu za muziku u Kelnu.
Već na trećoj godini studija postala je solo flautistkinja Zagrebačke filharmonije. Pored aktivnosti u orkestru, podjednako je uspešna u razvoju karijere soliste i kamernog muzičara, sarađujući sa hrvatskim i stranim muzičkim umetnicima i ansamblima. Gostovala je u Evropi i na Dalekom istoku, a svestranost i širinu interesovanja potvrđuje izuzetno širokim repertoarom, od rane do savremene muzike. Članica je ansambla Muzika Viva od njegovog osnivanja 1998. Redovno snima za Hrvatski radio, a snimila je i nekoliko zapaženih snimaka, od kojih je Božićni koncert sa ansamblom Muzika Viva 2006. godine dobio nagradu Porin za najbolje izvođenje solo ili kamerne kompozicije. Dobitnica je nagrade ‘Milka Trnina’ za 2008. godinu.
Vodeći hrvatski kompozitori njoj posvećuju svoja dela. Uspešnu pedagošku aktivnost razvio je na Muzičkoj akademiji Univerziteta u Zagrebu, gde radi kao vanredni profesor flaute. Održava seminare flaute u zemlji i inostranstvu. Član je žiriranja međunarodnih takmičenja flautista. Voditeljica je i osnivačica, uz Tamaru Koha-Mandić, Zagrebačkog ansambla flauta.
Tomislav Špoljar trubu je počeo svirati sa 6 godina. Sa 16. godina je upisao Muzičku akademiju u Zagrebu u klasi Stanka Selaka. Za vreme studiranja usavršavao se na masterklasovima i radionicama eminentnih trubača (Steuart, Tarr, Dokshitzer, Groth, Nilsson, Touvron, Vizzutti, Thibaud, André, Tarkövi, Agnas, Hardenberger...), a po završenim studijama privatno se usavršavao kod A. Ploga, P. Thibauda, G. Geigera, D. Baldwina i T. Reinera. Uz aktivnu međunarodnu izvođačku karijeru, učestalo sarađuje sa kompozitorima te ih podstiče na pisanje novih dela za trubu (A. Klobučar: Sonatina, Stavak, E. Ewazen: Trio za trubu, violončelo i klavir, J. Stephenson: „Croatian“ Trio za flautu, trubu i klavir, L. Saglie: Sonatina, V. Jockin: Kvintet za trubu i gudački kvartet, H. Wessmann: Sonata za kornet...). Posebno se ističe kao umetnik koji promoviše trubu u kamernoj muzici (Sonate, tria i kvarteti s gudačima i drvenim duvačima…). Inicirao je i pripomogao ostvarivanju 5 trubačkih klasa odobrenih od Ministarstva obrazovanja Republike Hrvatske. Kao pedagog, održava radionice (Minnesota-SAD, Albanija, Izrael) te učestvuje kao član žirija na mnogim međunarodnim takmičenjima mladih muzičara (Hrvatska, Slovenija, Izrael, SAD, Srbija). Od 2007. deluje kao umetnički rukovodioc Velikogirčkog Brass Festivala kojeg je i ustanovio. Njegovi aranžmani baroknih dela, izdani su u SAD od Hickman Music Editions. http://www.vanlaartrumpets.nl/en/artists/tomislav-spoljar/
Aleksandar Sedlar (1982) jedan je od najperspektivnijih i najuspešnijih srpskih kompozitora, čija su dela sa velikim uspehom izvođena po Evropi, Americi, Australiji i Japanu, uvek uz izuzetno pozitivne reakcije i publike i kritičara. Diplomirao je kompoziciju (2006) na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu u klasi prof. Vlastimira Trajkovića, kao student generacije. Iste godine dobio je nagradu iz fonda Stevan Hristić. Na Odseku za dirigovanje diplomirao je (2016) u klasi prof. Bojana Suđića. Radio je kao asistent i sekretar u okviru Katedre za kompoziciju i orkestraciju na FMU u Beogradu (2007/08). Master studije iz kompozicije završio je na Univerzitetu Južne Kalifornije (University of Southern California, USC Thornton School of Music) u Los Anđelesu, u klasi prof. Donalda Kroketa (2013). U januaru 2015. godine dobio je zvanje docenta u okviru Fakulteta umetnosti u Nišu. Najznačajnija dela njegovog opusa su: Magbet (koncert za violinu i orkestar, 2005), Elegija za orkestar (diplomski rad, 2006), Idi vidi dedu! (porudžbina akademskog hora Collegium Musicum, 2010), Spring in Japan 2011 (porudžbina violiniste Nemanje Radulovića, izdata za diskografsku kuću DECCA Universal), Mesečeva kći (bajka-varijacije za violončelo, orkestar i naratora, porudžbina dirigenta Liora Šambadala a i orkestra Berliner Symphoniker, premijerno izvedena u sali Berlinske filharmonije, 2014). Sedlarovi aranžmani pojedinih kompozicija nalaze se na novim diskovima Nemanje Radulovića, Patrisije Petibon i Kamil Tomas u izdanju Deutsche Grammophon.
Ivan Brkljačić je rođen 1977. godine u Beogradu. Diplomirao je 2001. godine na Fakultetu muzičke umetnosti, Odsek za kompoziciju i orkestraciju, u klasi prof. Srđana Hofmana. Na istom fakultetu je 2005. godine, u klasi prof. Zorana Erića završio magistarske studije kompozicije, a zatim 2012. odbranio doktorski umetnički projekat, na temu: Istar – ciklus nascentnih muzičkih karikatura za scensko izvođenje u pozorišnom dekoru, rađen pod mentorstvom prof. Srđana Hofmana.
Brojna su izvođenja kompozicija Ivana Brkljačića u Beogradu i ostalim gradovima Srbije. Među njima bi se mogla izdvojiti sledeća: 1) premijera klavirskog koncerta IT! u Kolarčevoj zadužbini, sa Aleksandrom Šandorovim, Bojanom Suđićem i Simfonijskim orkestrom RTS-a; 2) premijerno izvođenje instrumentalnog teatra Istar, u otvorenom ambijentu Kule Nebojša na Kalemegdanu; 3) premijerno izvođenje Koncerta za saksofon i simfonijski orkestar, pod nazivom LOVE!, u izvođenju saksofoniste Milana Savića i Beogradske filharmonije, sa dirigentom Danijelom Rajskinom. Takođe, njegova dela su izvođena širom Evrope (Belgija, Holandija, Švedska, Češka Republika, Italija, Austrija, Slovenija, Bosna i Hercegovina, Poljska, Nemačka, Hrvatska, Severna Makedonija, Francuska, Rumunija, Mađarska, Litvanija i Engleska) i sveta (Kanada, Brazil, Japan, Sjedinjene Američke Države i Australija). Po porudžbini je pisao kompozicije za Beogradsku filharmoniju, hor Kolegijum muzikum, evropski projekat MUSMA, festivale Bemus i Belef, slovenačke ansamble Slavko Osterc i 4Saxess, kao i za domaće kamerne sastave: trio Pokret, trio Tembr, kvartet Mokranjac, trio Singidunum, ansambl Gradilište, trio Donne di Belgrado, itd. Sarađivao je sa inostranim ansamblima kao što su: Ostravska banda iz Češke Republike, Blindman iz Belgije, L’Ensemble Portmanto iz Kanade, Modern Music Ensemble iz Australije, itd.
Ivan Brkljačić je, pre svega kroz saradnju sa rediteljkom Alisom Stojanović, komponovao muziku za brojne pozorišne predstave (Amadeus, Bog masakra, Ljubav, ljubav, ljubav, Trst, Ribarske svađe, Don Žuan u Sohou, Ranjeni orao, itd) i autor je muzike za igrani film Ustanička ulica, u režiji Miroslava Terzića.
Od 1999. godine bio je zaposlen kao profesor Muzičkih oblika u Srednjoj muzičkoj školi Mokranjac u Beogradu. Od školske 2005/06. godine radi na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu, najpre na Katedri za muzičku teoriju (gde je šest studenata svoje master akademske studije završilo pod Brkljačićevim mentorstvom), a zatim na Katedri za kompoziciju (trenutno je angažovan na predmetima: Muzički oblici, Aranžiranje, Metodika nastave Harmonije, Muzičkih oblika i Kontrapunka, te na Uvodu u digitalnu notografiju). Takođe, od 2015. godine obavlja funkciju prodekana za nastavu Fakulteta muzičke umetnosti.
U periodu od 2007-2015. godine delovao je kao umetnički selektor programa festivala Međunarodna tribina kompozitora.
Aktivan je u zvaničnim telima Udruženja kompozitora Srbije (član Upravnog odbora od 2014) i Sokoja (član Upravnog odbora od 2014-2018. i član Saveta autora od 2018. godine), koje je u prethodnom periodu predstavljao u zemlji i inostranstvu.
Igor Andrić (1996) rođen je u Kragujevcu, gde je završio osnovnu i srednju muzičku školu. Studije kompozicije upisuje 2014. godine u klasi prof. Isidore Žebeljan na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu. Trenutno je student doktorskih akademskih studija na istom fakultetu, na kome je takođe angažovan kao asistent na katedri za kompoziciju. Njegova muzika je izvođena na festivalima i u koncertnim salama širom zemlje, ali i u Francuskoj, Nemačkoj, Rusiji, Bugarskoj, Bosni i Hercegovini, Italiji, Hong Kongu, na Kipru. Na Svetskom festivalu studenata i mladih u Sočiju 2017. godine (Rusija) učestvovao je kao srpski delegat za umetnost i kulturu. Iste godine je dobio porudžbinu od harmonikaša Gorana Stevanovića, koji je svitu za harmoniku ”Tarafde Haidouks” premijerno izveo u Bremenu (Nemačka). Ostvario je još nekoliko veoma uspešnih saradnji sa izvođačima, najvažniju sa Dušanom Joksićem. Kao rezultat ove saradnje, nastalo je delo „Raskovani Prometej – fantazija za solo violinu i šesnaest gudača”, koje je izvedeno na festivalu „KoMA“ 2019. godine, zatim u Kragujevcu sa gradskim kamernim orkestrom „Šlezinger“, ali i uTonali Saal-u, Hamburg (Nemačka), dok je kompozitor učestvovao u izvođenjima kao dirigent. Delo je takođe uvršteno u koncertnu sezonu orkestra RTS-a. Za studenta generacije na Fakultetu muzičke umetnosti je proglašen 2018. godine. Klavirski trio br. 1 je kompozicija sa kojom je Igor ušao u finale takmičenja „Intimacy of Creativity 2019” u Hong Kongu. Iste godine je dobio porudžbine od strane ansambla „Beogradski trio“ i Akademskog hora „Collegium musicum“. Kao rezultat ovih porudžbina su nastale kompozicije ”Klavirski trio br. 2”, premijerno izveden 2021. godine i ”Simfonija šapata i vriskova” izvedena u okviru projekta ”Inter Nos“. Kompoziciju „Parahelij“ piše 2020. godine za violončelistu Nemanju Stankovića i njegovo CD izdanje „Tragovi“. Od marta 2021. godine štićenik je bečke izdavačke kuće „Universal Edition“, koja izdaje sva njegova dela. Početkom iste godine, njegova kompozicija ”Tri mlada Meseca” je premijerno izvedena od strane ansambla „Metamorphosis“. Pobednik je takmičenja ”Composer Slam”, koje je organizovano od strane ansambla ”Orchesterim Treppenhaus”, a ovom prilikom je dobio porudžbinu za novu kompoziciju u sastavu kamernog orkestra od istog ansambla. Jedan je od redaktora partiture opere ”Koštana” Petra Konjovića, za potrebe Narodnog pozorišta u Beogradu i Odbora za zaštitu srpske muzičke baštine SANU. Takođe, za potrebe Operosa festivala uradio je reorkestracije opera ”Karmen” (Ž. Bize), ”Jolanta” (P. I. Čajkovski) i ”Pepeljuga” (Đ. Rosini).
